Vanaf de veiligste plek op aarde!

Selamat Malam!

Weer een nieuw verhaal van de veiligste plek op aarde! Dat zeggen heel veel mensen hier tenminste, maar met het verkeer hier vraag ik het me af…! Er loopt wel super veel politie en beveiliging rond, dus in die zin klopt het misschien wel een beetje!

Vorige week heb ik tot en met woensdag op de plek van de assistent GM gezeten, en woensdag om 17.00 zat die taak er ook weer op. Toen we op een van de ochtenden bij de morning briefing zaten en de guest comment cards voor werden gelezen, ging het ineens over ons! Een van de gasten had ons genomineerd als employee of the month! Elke maand wordt deze gekozen adhv de comment cards, de gasten kiezen deze persoon. Dus de eerste punt hebben wij binnen :D (het bewijs staat op een foto op hyves ;))

Donderdag en vrijdag heb ik bij Laura bij de sales gezeten, maar er was eigenlijk vrij weinig te doen. We hebben Irma (de facebook en twitter manager :p en van de fotoshoot) nog geholpen met mapjes vullen met informatie over het hotel, en genipt en geplakt in tijdschriften waar het hotel reclame in heeft gemaakt. Omdat elke werknemer hiervan op de hoogte moet zijn, wordt dit in het “personeelshuis” opgehangen. Hier zijn de kleedkamers, de lunch etc. Omdat dit niet veel tijd kostte hebben we de rest van de tijd besteed om opdrachten voor school te maken.



Omdat we al wekenlang op zoek zijn naar lekkere kruidenboter voor de lunch, en we hoorden van Sandra en Jorien dat het in de Bali Collection te krijgen was (een openlucht winkelcentrum in Nusa Dua), zijn we daar vorige week dinsdag maar heen gegaan om het te gaan zoeken. Vol goede moed liepen Laura en ik richting de straat om een taxi te zoeken, en ontzettend af te gaan dingen bij de chauffeur. Dat ging helaas niet echt zoals gepland. Bij de eerste lachte die man ons vierkant uit omdat we veel te weinig vroegen, de nummer 2 vond het belachelijk dat we zo weinig wouden geven. Haha misschien waren we toch wel iets te gierig. Nummer 3 wou ons voor 75.000 wel brengen (ongeveer 7 euro), nouja vooruit dan maar anders zouden we er nooit komen. Na een half uurtje rijden kwamen we aan. De chauffeur vroeg of ie ons ook weer op wou halen, omdat er daar bijna geen taxi’s zouden zijn. Wij vonden het prima, dan wisten we zeker dat we terug konden JToen ik wou betalen zei de hij: Nee doe dat straks maar, dan kun je alles in een keer betalen. Nou prima! T is zijn feestje! Een uur later hadden we weer afgesproken.

Toen we in Bali Collection rondliepen, was de kruidenboter toch niet te vinden. Dus toen maar een restaurantje uitgezocht om te gaan eten, zodat we in ieder geval niet voor niks waren gekomen! Het is daar echt heel gezellig en rustig, wel een verschil dan in Kuta! Daar zit je bij elk restaurant zo ongeveer naast de weg, waar auto’s constant toeteren en het echt een chaos is haha! Heerlijk even rustig! Nou goed, het eten duurde wat langer dan gepland. We hadden gezegd dat we om 19 uur weer bij de ingang moesten zijn, maar dat is niet overgekomen denk ik. Om kwart over 7 waren we eindelijk klaar, en om 19.20 stonden we weer bij de poort. 20 min te laat dus! En de taxi was nergens te bekennen! Ook geen kereltje die rondliep om ons te zoeken! Oeps. Hij was er niet meer, en we hadden niet betaald! Schaam schaam. Ja wij konden er niks aan doen, we kwamen zo snel als we konden! Nog even gewacht, maar hij was echt foetsie. Wel een beetje dom van m, want 7 euro is voor de mensen hier best veel! We hadden het echt niet met opzet gedaan, dus het was wel een beetje lullig!

Gelukkig stonden er wel allemaal auto’s van andere taxi bedrijven, maar dat vertrouwde we eigenlijk niet helemaal. Ik had mezelf voorgenomen om alleen in een taxi te stappen als er zo’n bordje met taxi boven op staat. Uiteindelijk toch maar mee gegaan, anders werd het wel een lang wandeltochtje richting Kuta :p Goed in de gaten gehouden waar ie allemaal langs gingen (niet totaal de verkeerde kant op bijvoorbeeld) en hij bracht ons gelukkig weer veilig terug. Onderweg moest ie ook nog tanken, echt bijzonder! Hij tankte 100 liter, en hoefde maar 20 euro te betalen K Dat zijn nog eens prijzen :D Het kost echt niks!

Zaterdag zijn we via het strand richting het vliegveld gelopen. We zien de vliegtuigen echt op minder dan een kilometer landen! Dus we waren benieuwd of we nog dichter bij konden komen. Het vliegveld werd op 50 meter afstand afgeschermd door een hoog hek dus we konden niet verder. Een paar foto’s en filmpjes gemaakt, van stijgende en landende airplanes, best een leuk gezicht!

Zondag hadden we een afspraak bij de Balinese kapper! Het was voor ons beide alweer een tijdje geleden, en voor 8 euro hoefde we het niet te laten! Wassen, knippen, drogen, en stylen.. CHEAP! :D Omdat het best lastig is uit te leggen wat je wil (zij knippen natuurlijk nooit veeleisende Nederlandse meisjes ;) ), hadden we maar wat plaatjes uitgeprint en meegenomen om het te laten zien. Maar het resultaat leek er niet echt op haha! Nouja de dooie puntjes zijn er weer af, en we hebben voor 5 euri een vitamine boost ofzo gekregen, dus daar waren we ook al best blij mee! De volgende keer, maar iets duidelijker zijn haha, en toch maar naar een andere kapper.

Deze week zijn we begonnen op bij de front office. 10 dagen meelopen om te kijken wat er allemaal gebeurd. Laura de eerste 5 dagen bij guest relation (de persoon daar houdt zich bezig met returnee guests, VIP gasten etc.) en ik achter de bali. Volgende week switchen we.

Wat meteen opviel is dat je nu veel meer contact hebt met de gasten en je ziet veel meer. Bij de backoffice krijg je niet veel mee van wat er allemaal gebeurd. Vooral leuk als er Nederlanders komen inchecken, want dan kunnen we even lekker kletsen! Zij zijn altijd wel enthousiast, en spreken je snel aan omdat je aan een Nederlander nou eenmaal snel kan zien dat het een Nederlander is. Zo typisch ;) Duitsers hebben het ook al eens in het Duits geprobeerd, maar dan moeten we ze toch teleurstellen: We’re Dutch. Nicht Deutsch! Laatst vroeg een van de medewerkers van de frontoffice of k Russisch kon, omdat dat wel veel op Nederlands leek dacht ie. Hmm, ik moest toch bekennen dat ik geen woord Russisch kon :p

Verder was het eerste weekje frontoffice niet heel bijzonder omdat we nog helemaal niks weten. Gasten die er komen hebben de meest uiteenlopende vragen, en we weten op bijna niks antwoordt te geven. Wel jammer! Want ik wil ze erg graag helpen, omdat je dan ook het gevoel hebt dat je iets goed hebt gedaan! Soms ook wel vervelend, als een gast iets aan MIJ vraagt, en ik het antwoord voor de verandering wel weet, dat er dan een medewerker van de frontoffice voor springt die het van me overneemt.

Verder heb ik een paar keer gasten ingecheckt, maar dat is ook nog best ingewikkeld. Ze klikken zo snel op schermpje en dingetjes, dat we het ook niet echt kunnen leren. Daarom mag ik vaak de paspoorten inscannen, peanuts natuurlijk, maar ik kan in ieder geval wat doen. Verder zeggen ze steeds: Wait for the guest! Dat doe ik dan ook maar braaf, maar alleen dan duurt de dag wel heel lang, en ik moet staan. En 8 uur met ballerina’s op een keiharde vloer stilstaan is geen aanrader J. Ik probeer er maar iets van te maken door de gasten zoveel mogelijk te helpen, en als ik het niet weet toch maar te vragen. We hebben van de frontoffice manager een aantal task breakdowns gekregen die we deze weken kunnen leren. Zo weten we toch een beetje wat er op deze afdeling aan toegaat als we hier weggaan. We hebben gevraagd of ze iemand kunnen regelen die er tijd voor heeft om ons alles uit te leggen, maar helaas. Hopen dat dat wel op de volgende afdeling kan!

De afdelingen waar we hierna nog heengaan zijn Sales, Housekeeping, Food & Beverage, Recreation en misschien nog iets van Events. Ben benieuwd wat we daar kunnen doen!

Bij jullie is de herfst dinsdag begonnen, en bij ons ook. Zo lijkt het tenminste Haha! Nee, ze kennen hier eigenlijk alleen maar het regenseizoen en het droge seizoen. Het droge seizoen begint officieel in september, maar door de klimaatverandering steeds vaker pas in november. Helaas helaas, we vrezen dat het deze keer toch deze maand begint! Letterlijk elke nacht worden we gewekt door onweer en niet zo’n beetje ook! En keiharde regen hoort daar ook bij. Voor de regen hebben we geluk dat het alleen s’nachts is, want overdag is het weer nog steeds erg mooi. Soms in de ochtend, of aan het eind van de middag wat regen, maar daar kunnen we wel mee leven J Het onweer s’nachts vinden we wat minder. Beide zijn we geen helden als het om onweer gaat, dus dat is ook niet echt handig! Ook zijn we een avond naar het strand gelopen toen het aan het flitsen was, omdat het dan wel heel mooi zou zijn! Toch wel een beetje eng, want er was verder niemand dus toen maar snel terug gelopen :p

Dinsdag waren we uit eten geweest. Toen we terugkwamen kregen we de schrik van ons leven. Of nouja Laura schrok, en ik schrok weer van haar haha! Op het bureau in onze kamer liggen 2 zakken snoep die we hebben gekregen voordat we weggingen. We zijn er erg zuinig op ja ;) want ze waren nog lang niet op! Laura wilde een snoepje pakken en sprong zo ongeveer 10 meter de lucht in, want er was een Gecko in de zak gekropen!! K Ze schrok zich dood! Daar zat ie, helemaal bang tussen alle snoep haha! Hij had zichzelf opgesloten want hij kon er niet meer uit! Er zitten heel veel van die beesten hier, en er zitten er ook een aantal op onze kamer. We hebben alle mogelijke ingangen voor ze afgesloten, maar ze sneaken toch steeds naar binnen! Na natuurlijk wat foto’s gemaakt te hebben, wouden we toch wel dat iemand m weg kwam halen. Want daar zijn wij ook al geen helden in :D Wij naar de frontoffice, en toen wij over een zak snoep begonnen keken ze ons wel een beetje raar aan. Ze zouden iemand van de housekeeping bellen en die zou het wel even regelen. Gewapend met stoffer en blik, wat is daarmee wou bereiken weet ik niet maar hij nam ons in ieder geval wel serieus. Hij nam de zak mee, die nog lang niet leeg was L en heeft m maar weggegooid in het schoonmaakhok in de prullenbak. We zijn m nog achterna gelopen om te kijken hoe die dat ging doen, en zelf sprong ie wel 20 meter de lucht in toen ie m weg had gegooid! Wij lagen helemaal dubbel natuurlijk, hij was nog banger dan ons leek het wel hahaha! Dit moest ik even kwijt, het was echt super grappig :p

Woensdag zijn we ook uit eten geweest en omdat we geen geld meer hadden, namen we ons pinpasje maar mee. Laura had een wereldpas, en ik dacht dat mijne het ook wel zou doen. Toen we wouden betalen deden ze het natuurlijk niet! Oeps, en we hadden helemaal geen geld bij ons! Het restaurant zit tegenover ons hotel, dus we probeerden nog om te vragen om de volgende keer te betalen, omdat we er vast nog wel een keer komen eten, maar toen moesten ze lachen wat dat mocht natuurlijk niet. Geld ophalen mocht alleen als er eentje achterbleef natuurlijk. Toen kwam Laura met een idee: we laten mijn mobiel en Laura’s horloge daar liggen om dan naar de pin te kunnen gaan! Wij hadden het natuurlijk ook in scene kunnen zetten, maar toen ik zei dat mn telefoon ‘my everything!!!’ was en Laura’s horoge heel veel waard was mocht het uiteindelijk wel. Promise??? Vroeg ze? Anders moesten zij het zelf betalen natuurlijk. Nouja ik laat mijn telefoon niet zomaar ergens achter, dus ze hoefde nergens bang voor te zijn J Na te hebben gepint, kwamen we braaf terug en was er niks aan de hand. Volgende keer maar een nep horloge en mn oude telefoon meenemen ;)

Gisteren hadden was het een bijzondere dag voor het hotel. Er was een ceremonie in de tempel bij het hotel. Elk gebouw op Bali heeft een tempel, en deze tempel beschermd het gebouw en zorgt voor geluk, gezondheid en in het geval van ons hotel ook voor succes. Deze ceremonie werd natuurlijk gehouden in traditionele Balinese kleding, en die kregen wij ook aan! Ami en Suwiti van de Sales hadden 2 outfits voor ons meegenomen, een blauwe voor mij en een groene voor Laura. Een sarong, een shirtje en een sjaaltje om je middel. We zagen er wel leuk uit! Alleen het was wel ontzettend warm. Nicoline (NL manager), Steve (Entertainment manager, Engels) en Robert (General Manager, Engels) moesten natuurlijk ook in de Balinese kleding dus we werden door de Balinese werknemers aangekleed! Wel een grappig om hen ook in die kleding te zien! Want dat zijn zij ook niet gewend natuurlijk! Toen we waren omgekleed liepen we richting de tempel. Helemaal versiert met fruitschalen, offerbakjes, en iedereen had de traditionele kleding aan. Gelukkig was het mooi weer, dus alles zag er heel mooi uit. Iedereen had was meegebracht of gemaakt. Woensdag waren ze bij ons op de afdeling (fronoffice en backoffice) al bezig met de fruitschalen maken! Verder liggen er veel offerbakjes en de gebruiken ze ook om te offeren en te bidden. Eerst hebben we toegekeken hoe steeds meer personeel zich verzamelde bij de tempel, en alles goed aangekleed was. In het midden zat de priester op een verhoging en hij was ook aan bidden. We mochten gelukkig onze camera meenemen en hebben veel foto’s kunnen maken! We waren niet de enige, Robert, Nicoline en Steve waren ook overal foto’s van aan het maken en sommige Balinezen zelf ook! Doordat we moesten wachten tot de ceremonie echt zou beginnen, ontstond er een groot foto festijn :p iedereen van onze afdelingen met elkaar op de foto, erg leuk!

De ceremonie begon met een dans van vier meisjes op Balinese muziek. Daarna het opnoemen van teksten door wat mensen met een microfoon. Onder zelfgemaakte overkappingen zat iedereen te bidden en de priester leidde dit. Het was wel bijzonder om te zien en duurde bijna 2,5 uur! Na het bidden gingen groepen om de beurt de tempel in, en bedankte daarna de priester. Na de ceremonie werd er uitgebreid gegeten, een zoet hapje en een superscherpe maaltijd. De rijst heb ik opgegeten, en een hapje van een soort sate stokje. Ik dacht dat mijn lippen eraf vielen! Het was echt super scherp! Ik was veel te eigenwijs en wilde het proeven, achteraf dus niet zo’n goed idee. Ik vind eten al snel te scherp dus kun je nagaan :p Daarna maar even geblust met een glaasje water haha!

Toen de ceremonie afgelopen was, was het inmiddels half 12 en dus al aardig warm. Omdat de outfit ook erg warm was hadden we besloten om eerst maar even te douchen, voordat we weer aan het werk gingen.

Toen we terugkwamen op de afdeling had iedereen zijn traditionele kleding nog aan, alleen Steve, Robert en Nicoline hadden hun werkkleding alweer aan. Lekker typisch weer haha! Die nuchtere mensen uit het westen :p

De werkdag afgemaakt en morgen het laatste dagje voordat we gaan switchen!

Zaterdag gaan we raften! :D Bij Sobek, een organisatie met een rustige en een wilde rivier, en wij gaan natuurlijk de wilde doen! De rivier heet de Telaga Waja River. We hebben er super veel zin in, benieuwd hoe het zal gaan! Verder hebben we toch besloten om een keer een scooter te gaan huren, omdat we dan meer kunnen zien van het eiland en niet zo aan een taxi vastzitten. Als we dan een keer ergens willen stoppen kan dat ook gewoon, want voordat we een taxi chauffeur duidelijk kunnen maken dat we willen stoppen (ze rijden het liefst zo ver mogelijk natuurlijk) zijn we alweer veel verder haha! Eerst maar even goed uitzoeken hoe we dat moeten doen, en goed oefenen natuurlijk. En de rustige weggetjes opzoeken!

Dat was het wel weer voor nu. Veel kleine dingetjes!

Tot het volgende verhaaltje!

Veel liefs! xxx